Dlaczego Tlenoterapia Hiperbaryczna jest polecana przez dentystów?

Jednym z celów pracy Zastosowanie tlenoterapii hiperbarycznej w chirurgii stomatologicznej i szczękowo-twarzowej napisanej przez Katarzynę Błochowiak i Jerzego Sokalskiego, ekspertów z Katedry i Kliniki Chirurgii Stomatologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu było omówienie wykorzystania tlenoterapii hiperbarycznej w chirurgii plastycznej i szczękowo-twarzowej. Zdaniem autorów, tlenoterapia hiperbaryczna budzi szczególne zainteresowania radioterapeutów, chirurgów szczękowo-twarzowych i onkologów ze względu na możliwości jej zastosowania podczas radioterapii nowotworów i w leczeniu późnych powikłań popromiennych.

W badaniu wzięło udział 10 pacjentów w wieku od 3,5 do 26 lat. Każdy z nich w przeszłości przeszedł radioterapię (średni czas, jaki upłynął od zakończenia radioterapii do rozpoczęcia terapii HBOT wynosił 2,5 roku). Pacjenci byli poddani terapii tlenem hiperbarycznym o ciśnieniu 2 atmosfer raz dziennie przez okres 9–40 dni. HBOT była stosowana w tej grupie zarówno profilaktycznie przed zabiegami chirurgicznymi w obszarze wcześniej napromieniowanych tkanek, takimi jak: seryjne ekstrakcje zębów, operacje ankylozy stawów skroniowo-żuchwowych, jak i z powodów terapeutycznych w przypadkach porażeń nerwów twarzowych i osteonekrozy kości.

Dlaczego jeszcze tlenoterapia hiperbaryczna jest zalecana przez dentystów?

Kolejne efekty zastosowania terapii hiperbarycznej w stomatologii obrazuje badanie Osseointegrated implants in irradiated bone: a case-controlled study using adjunctive hyperbaric oxygen therapy (Osseointegrowane implanty w napromieniowanej kości: badanie kontrolowane w konkretnych przypadkach z zastosowaniem wspomagającej hiperbarycznej terapii tlenowej) przeprowadzone przez G. Granströma , A. Tjellströma i P. I. Brånemarka.

Implanty dentystyczne są wszczepiane bezpośrednio w kość, która zastępuje brakujące zęby. Sąsiadujące z implantem powierzchnie kostne powinny więc dobrze wtapiać się w jego strukturę, tworząc nową kość. Jednak u osób, które przeszły radioterapię, implanty często zawodzą. Dlaczego? Tworzenie się kości po naświetlaniu bywa bowiem bardzo trudne, a często wręcz niemożliwe. Na podstawie badań histomorfometrycznych wpływu odczynów kostnych na implanty tytanowe stwierdzono, że u chorych po radioterapii nie zastąpiono splotu kostnego kością płytkową. Efekty badania udowodniły więc, że tlenoterapia hiperbaryczna stymuluje skuteczne tworzenie się kości.

Dentyści korzystają również z tlenoterapii hiperbarycznej w przypadku:

Osteoradionekroza żuchwy jest poważnym powikłaniem leczenia zespołowego nowotworów głowy i szyi. Na skutek zaburzonego dopływu krwi dochodzi do martwicy. Jak wynika z badania Prevention of osteoradionecrosis: a randomized prospective clinical trial of hyperbaric oxygen versus penicillin (Zapobieganie osteoradionekrozie: randomizowane prospektywne badanie kliniczne tlenu hiperbarycznego w porównaniu z penicyliną), zrealizowanego przez grupę naukowców w składzie: R. E. Marx, R. P. Johnson i S. N. Kline skutecznym sposobem, aby zapobiec martwicy kości u pacjentów, jest HBOT. Dzięki zwiększonemu ciśnieniu tlenu i poprawie ukrwienia w zmienionych chorobowo tkankach następuje angiogeneza i przyspieszone gojenie niedotlenionych ran.

Dentyści polecają tlenoterapie hiperbaryczną.

Chociaż tlenoterapia hiperbaryczna ma różne zastosowania, także w stomatologii, najczęściej stosuje się ją w celu zapobiegania powikłaniom po radioterapii. HBOT skutecznie zwiększa dotlenienie tkanek i przyspiesza gojenie się ran. A to ma szczególne znaczenie w przypadku chorób przyzębia i zwłóknienia podśluzówkowego jamy ustnej. Dzięki tlenoterapii hiperbarycznej uszkodzone na skutek zabiegów chirurgicznych tkanki są lepiej ukrwione, a miejsce infekcji — świetnie natlenione. Bogate we wszystkie niezbędne składniki mogą skutecznie i szybko się regenerować. To jednak nie wszystko.

Sesje w komorze hiperbarycznej:

• wzmacniają efekt działania antybiotyków i sulfonamidów (środków odkażających);
• zmniejszają liczbę bakterii beztlenowych, jedną z najczęstszych przyczyn zakażeń;
• pomagają redukować obrzęki, skracając czas rekonwalescencji po zabiegach;
• skutkują zmniejszoną produkcją toksyn bakteryjnych;
• minimalizują ryzyko powikłań po ekstrakcji lub wszczepieniu implantów.